Frå Wiktionary - den frie ordboka
Frå norrønt søkkva og søkkja.
søkkja (notid søkkjer, fortid søkte, perfektum partisipp søkt, st-form søkkjast, notidspartisipp søkkjande, bydeform søkk)
- gjera slik at noko søkk; senka
- Skipet vart søkkt av ein torpedo.
