forn

Frå Wiktionary - den frie ordboka

Nynorsk[endre]

Ordsoge[endre]

Frå norrønt forn.

Eigenskapsord[endre]

forn (hankjønn og hokjønn forn, inkjekjønn fornt, bunde eintal og fleirtal forne, komparativ fornare, ubunden superlativ fornast, bunden superlativ fornaste)

  1. gamal, fortids-, tidlegare
    Det var forne tider.

Kjelder[endre]