fjell

Nynorsk

Ordsoge

Frå norrønt fell, fjall.

Namnord

fjell  (bunde eintal fjellet, ubunde fleirtal fjell, bunde fleirtal fjella)

1. høg massiv formasjon av stein

   Fjellet der borte er det høgste i landet.

2. høgt område som ligg ved/mellom/på fjell; fjellstrok

   Dei gjekk seg bort medan dei gjekk i fjellet.

3. grunnfjell

Kjelder

• «fjell» i Nynorskordboka.